در حفظ شعائر دینی کوشا بود

به گزارش نوید شاهد گلستان، شهیده «فاطمه ابراهیمی شالقونی» یکم اسفند ماه ۱۳۰۶، در روستای شالقون از توابع شهرستان سراب به دنیا آمد. پدرش نقی و مادرش مینجی خانم نام داشت. خواندن و نوشتن نمی‌دانست. خانه دار بود. سال ۱۳۴۱ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. چهاردهم فروردین ماه ۱۳۵۸، در گنبدکاوس هنگام درگیری با نیرو‌های سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بر اثر اصابت گلوله به گردن، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای امامزاده یحیی بن زید همان شهرستان قرار دارد.

شهیده «فاطمه ابراهیمی شالقونی» در سال ۱۳۰۶ در شالقون از توابع سراب به دنیا آمد، هنوز چند سالی از عمر ایشان نمی‌گذشت که پدر و مادر خود را از دست می‌دهند و او با تنها برادرش زندگی کرد و تنها با دایی خود ارتباط داشتند بعد از مدتی به علت شرایط نامساعد اقتصادی تصمبم گرفتند به گنبد مهاجرت کنند، شهیده در شهرستان گنبد در سال ۱۳۳۸ ازدواج کرد و بعد از حدود هفت سال با توسل به امام رضا (ع) صاحب یک دختر شد و او همیشه می‌گفت: فرزندش هدیه امام رضا (ع) است. با تولد اولین فرزندش به نام سهیلا، همسرش فوت می‌کند و سختی کار و اداره زندگی به دوش او می‌افتد ایشان با سعی و تلاش و از آنجایی که دارای عزت نفس بالایی بودند از قبول هر نوع کمک امتناع کرده و در یک منزل استیجاری با حقوق کارگری به اداره زندگی و بزرگ کردن تنها فرزندش روی می‌آورد.
با توجه به فرهنگ والای شهیده که در حفظ شعائر دینی کوشا بود. بهترین تفریح را کار می‌دانست و روزی ۱۲ ساعت مشغول کار بود، او به نماز شب و قرائت قرآن تأکید داشت و فرزند خود را از همین سنین کودکی به مکتب خانه فرستاد تا قرآن را فرا بگیرد و خود نیز قرآن را بلند بلند می‌خواند تا فرزندش فرا گیرد و قرآن با گوشت و پوست او آمیخته شود، روز‌ها از پی هم می‌گذرد و سهیلا به مدرسه می‌رود و مادر سعی خود را برای تأمین امکانات دو چندان می‌کند و همه سعی مادر بر این است که سهیلا درس بخواند و معلم بشود و در این بین در کنار نیاز‌های مالی فرزند خود از نیاز‌های معنوی و تربیتی او غافل نمی‌شود به طوری که به نماز اول وقت و انجام فرائض دینی فرزند خود را تشویق می‌نماید. 
این روش تربیتی ایشان باعث می‌شود که در بین اقوام و همسایه به نمونه ایی برای الگوبرداری برگزیده شود و حتی در زمان قبل از انقلاب موسیقی را حرام می‌دانست و حتی ایشان مقید به حفظ حجاب و عدم گفتگوی مرد نامحرم با زن نامحرم بود و طوری که عموی فرزند ایشان می‌گوید وقتی برای سختی کار کردن در بیرون با شهیده حرف زدم ایشان بعد از چندین سال فقط دو کلمه با من حرف زد و این نشانه از مقید بودن ایشان می‌باشد.
فروردین ماه ۱۳۵۸ منافقان کوردل در منطقه گنبد کاووس جنگی را به راه انداخته بودند و در صدد پیاده کردن نقشه شوم خود بودند او به سان همیشه برای کار کردن از خانه می‌رود و دیگر بر نمی‌گردد. شهیده بر اثر اصابت گلوله به گردن، شهید شد و در گلزار شهدای امامزاده یحیی بن زید شهرستان گنبد کاووس به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/