شهید «محمد رامه‌ای» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «خواهرم! بعد از من حجاب خود را حفظ کن که این حجاب تو درهم کوبنده ستمگران وکافران است و راه شهیدان اسلام را ادامه دهید و پیرو ولی فقیه زمان، امام امت باشید.»
شهید «محمدتقی همتی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «ای فرهنگیان و دانش‌آموزان! با ریخته شدن هر قطره از خون شهدا، مسئولیت‌تان در سنگر تعلیم و تعلّم چند برابر می‌شود.»
شهید «محمدمهدی دوعائی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «حال که امام امت و مرجع تقلید ما جهاد را مهم‌تر از فروع دین یعنی مهم‌تر از نماز و روزه می‌داند، پس دیگر چه تأملی، چه تأملی که عاقبت آن پشیمانی و آتش جهنم است، آتشی که بر اثر سهل‌انگاری در قبال خون شهیدان دامن‌گیر عده‌ای می‌شود.»
شهید «شهریار طاهری» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «خدایا! این قطره خون ناچیز و جان ناقابل مرا در راه گسترش اسلام از حقیر بپذیر!»
شهید «مصطفی دوست‌محمدی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «اگر گلوله شما قلب سربازان امام زمان(عج) را سوراخ کند، باز هم صدا می‌زنند: اسلام پیروز است، چون که این‌ها در دانشگاه امام حسین(ع) درس خوانده و شجاعت و شهامت را از رهبرشان حسین‌بن‌علی(ع) یاد گرفته‌اند.»
شهید «ابوالفضل نیکذات» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «به نامش که زندگی‌ام به‌خاطر اوست و شدنم به‌خاطر اوست و شدنم در جهت اوست و معشوق و معبود و مرادم اوست. در این جاست که می‌گویم: شهادت، سرآغاز پایندگی است.»