«تربیتِ معلم و سخنران»

به گزارش نوید شاهد ایلام؛ زمانی که در حوزه علمیه آیت‌الله یثربی کاشان درس می‌خواندم یکی از برنامه‌های مفید، کلاس‌های آموزش سخنوری بود که به صورت عملی برگزار می‌شد و با استفاده از اساتید خبره، هفته‌ای یک جلسه به صورت عمومی در حسینیۀ حوزۀ علمیه تشکیل می‌شد و هر هفته برای هفته بعد سه، چهار نفر داوطلبانه برای ارایه سخنرانی ثبت نام می‌کردند.

ابتدا استاد نکات فنی رو در ابتدای جلسه بیان می‌کرد و بعد افراد در مدت زمانی پنج تا پانزده دقیقه، موضوعی را که آماده کرده بودند را ارائه می‌دادند و استاد از همه می‌خواست اشکالات را یادداشت کنند و در پایان هر سخنرانی تذکر بدهند و خودش هم معایب و محاسن را بیان می‌کرد و بدین صورت و در یک محیط کاملاً کارگاهی، افراد آموزش می‌دیدند و فنون سخنرانی را به صورت عملی یاد می‌گرفتند.

همین طرح را من در آسایشگاه یک برگزار کردم و از همۀ افراد علاقمند خواستم بیایند برای کلاس آموزش سخنوری ثبت نام کنند.
بچه‌ها استقبال خوبی کردند و حدود ۱۵ نفر اسم نوشتند که آنها را به دو گروه جداگانه تقسیم کردم و آموزش سخنوری شروع شد. کار بدین صورت بود که برای هر جلسه باید دو سه نفر یک موضوع پنج دقیقه‌ای را آماده کنند و ممنوع کرده بودم که از من کمک بخواهند.

متأسفانه کتاب هم که نداشتند مطالعه کنند. می‌رفتند دست به دامن افراد دیگر می‌شدند و حتی در اوقات هواخوری از بچه‌های آسایشگاه‌های ۲ و ۳ هم کمک می‌خواستند و به هر زحمتی مطالبشان را دست و پا شکسته آماده می‌کردند. این آموزش مدت‌ها طول کشید و از بین آنها ۱۵ نفر حداقل یک سوم به اندازه‌ای رشد کردند که به راحتی آمادگی لازم را برای تدریس کسب کردند. کلاس‌هایی را هم برای آنها برگزار کردم و از آن به بعد هر کس تقاضای کلاس می‌کرد به یکی از آن پنج، شش نفر ارجاع می‌دادم. الحمدلله همان افراد امروز از افتخارات علمی و ملّی این کشورند.

انتهای پیام/